Krzysztof  Kamil Baczyński urodził się w Warszawie 22 stycznia 1921 roku.

Młodość wczesna. Ojciec Baczyńskiego był aktywnym działaczem w polskim wywiadzie oraz członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, jednocześnie pisał i zajmował się krytyką literacką, natomiast matka posiadająca korzenie żydowskie sprawdziła się jako nauczycielka oraz autorka podręczników.

Krzysztof Kamil Baczyński należał do dzieci bardzo chorowitych, wcześnie wykryto u niego astmę, później schorzenie serca, zapadł też na gruźlicę. Uczył się wpierw w gimnazjum, następnie w liceum ogólnokształcącym. Edukację ukoronował zdobyciem świadectwa dojrzałości. W szkolne rzadziej niż w formacjach walczących Wielkie wrażenie robiła na nim twórczość Gombrowicza. Natomiast wiersze pisał pod natchnieniem zwłaszcza języka francuskiego, poezji i prozy znad Sekwany i Loary.

Baczyński był kolegą takich jak Maciej Aleksy Dawidowski, Tadeusz Zawadzki czy Jan Bytnar, mianowicie członków późniejszych Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Baczyński zaczynał tą działalność w harcerstwie. Będąc trockistą należał do lewicowego Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus”. Był wtedy znany pod pseudonimem „Emil”. Baczyński, co istotne, najmniej przepadał za szkołą, stosunkowo rzadko w niej bywając.

Od 1937 jako członek Komitetu Wykonawczego „Spartakusa”, zajmował się współredagowaniem pisma „Strzały”, tam też miał miejsce jego debiut twórczy. Początki II wojny Krzysztof Kamil Baczyński marzył o karierze artystycznej, co, jak się okazało, uniemożliwił mu wybuch II wojny. Swoje żydowskie korzenie, które dziedziczył po matce, Baczyński ukrywał, bowiem żył w czasach wojny po aryjskiej stronie.

Rok 1942 oznaczał dla niego poślubienie Barbary Drapczyńskiej.

Podjął następnie i studiował polonistykę tajnego wtedy Uniwersytetu Warszawskiego.

Był też zawodowo malarzem i konserwatorem.

Podziemie. Od roku 1943 działał w podziemiu niepodległościowym. Wówczas to studia zostawił, poświęcając swój czas twórczości poetyckiej. Tym nie mniej był człowiekiem uzbrojonym w sprzęt do walki partyzanckiej. Brał bowiem udział w całkiem udanych akcjach typu partyzanckiego, na przykład brał udział w wykolejaniu pociągów zaopatrujących wojska okupacyjne. Otrzymał wkrótce i za sprawą zasług stopień starszego strzelca.

Powstanie Warszawskie. Baczyński w momencie wybuchu Powstania Warszawskiego był pod wielkim wrażeniem zrywu, zwłaszcza, że jego wybuch zaskoczył go. Już czwartego dnia powstania Baczyński został śmiertelnie raniony przez niemieckiego snajpera, był wówczas w okolicy warszawskiego Placu Teatralnego. Odszedł 4 sierpnia 1944 roku na posterunku w Pałacu Blanka.

Dorobek literacki. Szczęśliwie zostawił po sobie to co nieśmiertelne, mianowicie wspaniałą poezję zawartą w 4 tomikach. Pierwszy to „Zamknięty echem” (lato 1940), drugi zatytułował wymownie „Dwie miłości” (jesień 1940), z kolei trzeci to „Wiersze wybrane” (maj 1942), by wydać w końcu „Arkusz poetycki Nr 1” (1944). Tematyka czterech tomików Był głosem „pokolenia Kolumbów”. Punktem orientacyjnym na mapie tematów poruszanych była wojna, z jej sposobem oddziaływania na ludzką psychikę. Dużo w jego twórczości refleksji życiowych. Do naczelnych cech charakterystycznych należy katastrofizm, który autor przejawił na kilku symbolicznych płaszczyznach. Występuje u Baczyńskiego próba określenia na nowo tożsamości, również próba podkreślania tego co ponadczasowe, pomimo licznych obecnych wizji apokaliptycznych. Baczyński pracował często metaforami, budując w ten sposób pewien typ nastrojowości. W świecie wartości poświęcał miejsce sprawom nadziei, którą według niego poezja powinna dawać. Obecny jest w jego poezji sylabizm i wersyfikacja. Wypracował w swej twórczości motyw arkadii, swoistą krainę szczęśliwości. Poezja Baczyńskiego zwraca uwagę na rolę poety, poety natchnionego lub nawet rzecznika broniącego sumień. Baczyński to również romantyk, widzi w poezji sens sam w sobie, zwłaszcza jeśli zawiera nurt romantyczny. Baczyński sięga w swej twórczości po motywy baśniowe i legendarne, niejako mityczne, przejawiające się jakby we śnie. Są w jego tomikach obecne dwie tendencje artystyczne – liryka “czysta”, która daje pierwszeństwo grom wyobraźni, oraz liryka zaangażowana, zajmująca aktywną postawę wobec bieżących spraw. Poezja zaangażowana twórczość Baczyńskiego to również erotyki. Poświęcił je swojej pierwszej miłości, czyli żonie, którą była Barbara Drapczyńska. Baczyński ciekawie ukazuje portret kobiety, który maluje w barwach znacznego odrealnienia, bowiem mowa o miłości idealnej. Natomiast treść wierszy późniejszych objawia czytelnikowi aspekt walki. Baczyński wykłada tam pewien etos żołnierski, bogactwo rozważań o trudzie wyborów, których trzeba dokonywać, aby włączyć się właściwie do działalności zbrojnej – to na przykład poemat „Wybór”, zawierający parabole losów i motywy z jakimi zmagać musiała się młodzież AK-owska.

Opracowano w oparciu:

Źródło: https://zyciorysy.info/krzysztof-kamil-baczynski/ | Zyciorysy.info